کاش می شد،

رمضانمان؛

هیچ گاه،

از میان شهرمان،

سفره اش را جمع نکند،

تا قبل از هر نگاه،

هر حرف،

هر فکر،

حواسمان باشد،

که میزبان کیست،

میزبان این ماه...

میزبان این دنیا...

.

.

.

.

.

شکر خدا که در این عالم بر همه مخلوقات مولایی،

حتی این عبدالله عاصی،

که روز میلادتان،

بیشتر از همه روزهای ماه رمضان خوشحال است...

ممنونم بابت این عید،

میان این ماه...

ممنونم....

:)